Planet ANM - Afirmacja tekst piosenki (lyrics)
[Planet ANM - Afirmacja tekst piosenki lyrics]
Mamo, znowu siedzę tu i serce
Bije mi szybciej niż zwykle, znowu
Mamo ty znasz to serce i wiesz, że
To mnie niszczy wewnętrznie, jak przester
Wyjścia na scenę jak kilka łyków, tchnienie
Ducha puszcza w tan znam ten teren
Mogę ustać lub zrównać teren z moim ja
Mogę ubrać słowa piękne w brudny łach
I odwrotnie, to alko, chemia
Gdzie prawda w oczy kole, tam mnie nie ma
Mamo
Tu gdzie jestem teraz, rośnie następna gałąź
Człowiek z wiekiem się zmienia, bo
Tu lepiej się zmieniać, niż
Się nie zmieniać i na siłę zmieniać ich
Zawsze byłem inny, we krwi miałem bunt
Nigdy nie byłem dosyć bliski dla szmul
Kobiet podobno sprawiam im ból
Taki sam ból noszę w sobie
Buduję mur, bo miłość to ogień
Mamo, czuję tylko zimne ognie
W tłumie stu tysiąca ludzi
Nie znalazłem swojej drugiej połowy
Może tu gdzieś ona stoi
Raczej nie ujmę jej dłoni
Czasami patrzę na gwiazdy, jak świecą
Lubię romantyzm, jestem podróżnikiem epok
Spokojny duch, co posiadł Pandory wieko
Może ją zamknąć, pisząc własny epos
Krzycząc, dla nas niebo nie jest tak daleko
Schodami z tobą mamo
Tam gdzie czeka wieczność
Tam gdzie Ziemia jest punktem
Istnieje Bóg, a ludzie są refleksem luster
Bije mi szybciej niż zwykle, znowu
Mamo ty znasz to serce i wiesz, że
To mnie niszczy wewnętrznie, jak przester
Wyjścia na scenę jak kilka łyków, tchnienie
Ducha puszcza w tan znam ten teren
Mogę ustać lub zrównać teren z moim ja
Mogę ubrać słowa piękne w brudny łach
I odwrotnie, to alko, chemia
Gdzie prawda w oczy kole, tam mnie nie ma
Mamo
Tu gdzie jestem teraz, rośnie następna gałąź
Człowiek z wiekiem się zmienia, bo
Tu lepiej się zmieniać, niż
Się nie zmieniać i na siłę zmieniać ich
Zawsze byłem inny, we krwi miałem bunt
Nigdy nie byłem dosyć bliski dla szmul
Kobiet podobno sprawiam im ból
Taki sam ból noszę w sobie
Buduję mur, bo miłość to ogień
Mamo, czuję tylko zimne ognie
W tłumie stu tysiąca ludzi
Nie znalazłem swojej drugiej połowy
Może tu gdzieś ona stoi
Raczej nie ujmę jej dłoni
Czasami patrzę na gwiazdy, jak świecą
Lubię romantyzm, jestem podróżnikiem epok
Spokojny duch, co posiadł Pandory wieko
Może ją zamknąć, pisząc własny epos
Krzycząc, dla nas niebo nie jest tak daleko
Schodami z tobą mamo
Tam gdzie czeka wieczność
Tam gdzie Ziemia jest punktem
Istnieje Bóg, a ludzie są refleksem luster