Planet ANM - B tekst piosenki (lyrics)
[Planet ANM - B tekst piosenki lyrics]
Siemasz, ziomeczku, dawnośmy się nie widzieli
A wiem, że już nie wrócisz na stare śmieci
A ja nie chcę już tam wracać
Do rodzimej ziemi
Nic mnie tam nie trzymało i
Nie trzyma do dzisiaj
Jedynym domem jaki mam, to jest rodzina, brat
Przepraszam za to, że nie byłem się pożegnać
Ale wolę pamiętać ciebie tu inaczej
Zawsze miałem inne zdanie
Co do twoich kumpli nie mam za złe
Bo wiem jaka jest miłość do butli
I wiem też
Że bym nie dał rady spojrzeć do trumny
Jedyny Bóg wie, ile razy byłem blisko
I pewnie ty wiesz
Czy znowu mnie pochłonie ta miłość
Teraz jestem sobą, wreszcie czuję, że żyje
Mówię ja, ale w imieniu wielu istnień
Kiedy ty odchodziłeś, ja tu walczyłem
A jak odszedłeś chłopaku
To zaprzestałem walczyć
Można rzec, że natura musi się zrównoważyć
Minął dopiero rok, ja się zmieniłem z wiekiem
Jestem tym samym typem
Ale lepszym człowiekiem
Pożegnałem się z gwintem i teraz
Puszczam go w eter
Bo gdyby nie to, to by Charon nad styksem
Dawno zajął się tripem i
Zaprowadził do ciebie
Chociaż oboje mamy teraz tylko
Echo dni tamtych
Mentalnie wciąż jesteśmy braćmi
B, teraz nie ma ciebie tu
Chwila życia to zlepek kilku snów
B, w tym przypadku nagła śmierć
To izolacja od udręczeń
Ej, B, tak szybko odszedłeś
Odskocznia od życia wykończyła ci serce
B, to nie miało tak być
Wszystko wokół miało być lżejsze
Szymek, wiedz, że ja pamiętam go tylko
Jako brata i tak trzeba go pamiętać
Jako wariata, lepszego od tej bandy palantów
Nie trzeba szukać winnych
Piszę te wersy jako list do wspomnień
I biorę pod uwagę, że to tylko w jedną stronę
Bo stamtąd raczej nie ma odpowiedzi
A wiedz, że ciężko było mi uwierzyć, B
Nie potrafię pochować pamięci, biwaków
I naszych pierwszych dziewczyn
Akcji na poddaszu u ciebie w domu, chociaż
To było przed rokiem dwutysięcznym
Potem to poszło już w niepamięć i teksty
Ale dam sobie rękę uciąć, że do samego końca
To było dla nas obu równie ważne
Do samego końca byłeś dla mnie tym wariatem
Który miał w sobie tą magię
Miałeś więcej cierpliwości do Wiktora, niż ja
A prawda jest taka, że to mój rodzony brat
Teraz młody nie jest szczylem już
I razem wspominamy tamten czas
Z bólem serca ale radością dusz, Bartek
Mam ich tu w bród, chodzi o wspomnienia
Chociaż zabiera
A wiele dróg już nie prowadzi do celu
Za dużo głów z crew nadużyło tlenu
Chociaż ciebie już tu nie ma
Twoja cząstka wciąż trwa
Wystarczy spojrzeć na twojego brata
Widzę w nim ciebie, ciebie ale wtedy jeszcze
Kiedy eliksiry nie odbijały się echem
Nie były lekiem na troski, a chore jazdy
To były błędy młodości, patent był prosty
Przychylić i się odbić, z wiekiem przyszło
Przychylić, by zapomnieć
Że życie jest dziwką
Ta suka, jak nikt inny, potrafi nas omotać
Zaczaruje świat
Przy czym popierdoli w głowach
Powykrzywia wokal tak
Że nie zrozumiesz słowa
Życie to jedyna sucz uczciwa, którą kocham
A wiem, że już nie wrócisz na stare śmieci
A ja nie chcę już tam wracać
Do rodzimej ziemi
Nic mnie tam nie trzymało i
Nie trzyma do dzisiaj
Jedynym domem jaki mam, to jest rodzina, brat
Przepraszam za to, że nie byłem się pożegnać
Ale wolę pamiętać ciebie tu inaczej
Zawsze miałem inne zdanie
Co do twoich kumpli nie mam za złe
Bo wiem jaka jest miłość do butli
I wiem też
Że bym nie dał rady spojrzeć do trumny
Jedyny Bóg wie, ile razy byłem blisko
I pewnie ty wiesz
Czy znowu mnie pochłonie ta miłość
Teraz jestem sobą, wreszcie czuję, że żyje
Mówię ja, ale w imieniu wielu istnień
Kiedy ty odchodziłeś, ja tu walczyłem
A jak odszedłeś chłopaku
To zaprzestałem walczyć
Można rzec, że natura musi się zrównoważyć
Minął dopiero rok, ja się zmieniłem z wiekiem
Jestem tym samym typem
Ale lepszym człowiekiem
Pożegnałem się z gwintem i teraz
Puszczam go w eter
Bo gdyby nie to, to by Charon nad styksem
Dawno zajął się tripem i
Zaprowadził do ciebie
Chociaż oboje mamy teraz tylko
Echo dni tamtych
Mentalnie wciąż jesteśmy braćmi
B, teraz nie ma ciebie tu
Chwila życia to zlepek kilku snów
B, w tym przypadku nagła śmierć
To izolacja od udręczeń
Ej, B, tak szybko odszedłeś
Odskocznia od życia wykończyła ci serce
B, to nie miało tak być
Wszystko wokół miało być lżejsze
Szymek, wiedz, że ja pamiętam go tylko
Jako brata i tak trzeba go pamiętać
Jako wariata, lepszego od tej bandy palantów
Nie trzeba szukać winnych
Piszę te wersy jako list do wspomnień
I biorę pod uwagę, że to tylko w jedną stronę
Bo stamtąd raczej nie ma odpowiedzi
A wiedz, że ciężko było mi uwierzyć, B
Nie potrafię pochować pamięci, biwaków
I naszych pierwszych dziewczyn
Akcji na poddaszu u ciebie w domu, chociaż
To było przed rokiem dwutysięcznym
Potem to poszło już w niepamięć i teksty
Ale dam sobie rękę uciąć, że do samego końca
To było dla nas obu równie ważne
Do samego końca byłeś dla mnie tym wariatem
Który miał w sobie tą magię
Miałeś więcej cierpliwości do Wiktora, niż ja
A prawda jest taka, że to mój rodzony brat
Teraz młody nie jest szczylem już
I razem wspominamy tamten czas
Z bólem serca ale radością dusz, Bartek
Mam ich tu w bród, chodzi o wspomnienia
Chociaż zabiera
A wiele dróg już nie prowadzi do celu
Za dużo głów z crew nadużyło tlenu
Chociaż ciebie już tu nie ma
Twoja cząstka wciąż trwa
Wystarczy spojrzeć na twojego brata
Widzę w nim ciebie, ciebie ale wtedy jeszcze
Kiedy eliksiry nie odbijały się echem
Nie były lekiem na troski, a chore jazdy
To były błędy młodości, patent był prosty
Przychylić i się odbić, z wiekiem przyszło
Przychylić, by zapomnieć
Że życie jest dziwką
Ta suka, jak nikt inny, potrafi nas omotać
Zaczaruje świat
Przy czym popierdoli w głowach
Powykrzywia wokal tak
Że nie zrozumiesz słowa
Życie to jedyna sucz uczciwa, którą kocham