HuczuHucz - Cisza tekst piosenki (lyrics)
[HuczuHucz - Cisza tekst piosenki lyrics]
Pręgi po kablu miała na plecach
Od pięści i od bezsenności sine oczy
Drewniane biurko stało, a przy nim plecak
I materac zamiast łóżka
Tam poduszka i niebieski kocyk
Ta, dwie stare lalki jeszcze od matki
Odkąd umarła to zaczęło się to piekło
Teraz się boi już, gdy wchodzi do swej klatki
I wyobraź poziom strachu sobie
Idąc tak na szóste piętro
Była spokojna, kiedy spał
I niespokojna jednocześnie też, że wstanie
Umiał uderzyć bez powodu ją, gdy chlał
A kiedy nie pił to ją bił za to
Że mu się skończyło chlanie
Ta, dwie stare bluzki i buty z MOPS-u
Zimą sama niosła węgiel do pieca
Życie toczyło się po prostu
Aż do momentu, gdy zaczęła go podniecać
Ściągał spodnie i kazał klękać
Oponowała, ale pięść wyjaśnia sprawę
Kiedyś zakładał nawet sznury jej na rękach
Ale stała się uległa
Chyba jakoś już za czwartym razem
Bała się odejść i zgłaszać komuś
Nie chciała widzieć ojca zza więziennych krat
Nawet nie chciała nigdy wybiec z domu
Bo dokąd uciec samej, jeśli
Kurwa masz ledwie dwanaście lat
I to zdarzało się już coraz częściej
Coraz inaczej dla niej już świeciło słońce
Czy takie dziecko w ogóle
Wie co to szczęście? W wypadku
Kiedy traci swe dziewictwo z własnym ojcem
Strupy i sińce znów bolą mocniej
Ona przemywa je tą zimną wodą z kranu
Wyobraź sobie jej negatywne emocje
Kiedy ojciec przyprowadził do niej dwóch
Swoich kolegów z baru
Ile wytrzymać można bólu?
Nie wiedziała, który większy
Na psychice czy na rękach?
Ile musiała rozbić murów moralności?
Ile lat musi upłynąć
Żeby przestała o tym pamiętać?
On znosił pręty i jakieś kable
Potem sprzedawał to, przepijał to za chwile
A jak mu czasem nie wychodził handel
To sprzedawał własną córkę, nie miał opcji
Że się nie napije
Ta, z upływem czasu robili z nią orgie
Żadna forma sprzeciwu nie ma celu
Myślała nawet, że spokojniej byłoby przejść
Po Sarajewie środkiem alei snajperów
Zimne dreszcze przeszyły ją na wskroś, kiedy
Kolejny ktoś wpuszczał w nią swoje geny
W sumie zawsze krzyczała na cały głos
Ale trudno głośno krzyczeć od
Narodzin będąc głuchoniemym
Od pięści i od bezsenności sine oczy
Drewniane biurko stało, a przy nim plecak
I materac zamiast łóżka
Tam poduszka i niebieski kocyk
Ta, dwie stare lalki jeszcze od matki
Odkąd umarła to zaczęło się to piekło
Teraz się boi już, gdy wchodzi do swej klatki
I wyobraź poziom strachu sobie
Idąc tak na szóste piętro
Była spokojna, kiedy spał
I niespokojna jednocześnie też, że wstanie
Umiał uderzyć bez powodu ją, gdy chlał
A kiedy nie pił to ją bił za to
Że mu się skończyło chlanie
Ta, dwie stare bluzki i buty z MOPS-u
Zimą sama niosła węgiel do pieca
Życie toczyło się po prostu
Aż do momentu, gdy zaczęła go podniecać
Ściągał spodnie i kazał klękać
Oponowała, ale pięść wyjaśnia sprawę
Kiedyś zakładał nawet sznury jej na rękach
Ale stała się uległa
Chyba jakoś już za czwartym razem
Bała się odejść i zgłaszać komuś
Nie chciała widzieć ojca zza więziennych krat
Nawet nie chciała nigdy wybiec z domu
Bo dokąd uciec samej, jeśli
Kurwa masz ledwie dwanaście lat
I to zdarzało się już coraz częściej
Coraz inaczej dla niej już świeciło słońce
Czy takie dziecko w ogóle
Wie co to szczęście? W wypadku
Kiedy traci swe dziewictwo z własnym ojcem
Strupy i sińce znów bolą mocniej
Ona przemywa je tą zimną wodą z kranu
Wyobraź sobie jej negatywne emocje
Kiedy ojciec przyprowadził do niej dwóch
Swoich kolegów z baru
Ile wytrzymać można bólu?
Nie wiedziała, który większy
Na psychice czy na rękach?
Ile musiała rozbić murów moralności?
Ile lat musi upłynąć
Żeby przestała o tym pamiętać?
On znosił pręty i jakieś kable
Potem sprzedawał to, przepijał to za chwile
A jak mu czasem nie wychodził handel
To sprzedawał własną córkę, nie miał opcji
Że się nie napije
Ta, z upływem czasu robili z nią orgie
Żadna forma sprzeciwu nie ma celu
Myślała nawet, że spokojniej byłoby przejść
Po Sarajewie środkiem alei snajperów
Zimne dreszcze przeszyły ją na wskroś, kiedy
Kolejny ktoś wpuszczał w nią swoje geny
W sumie zawsze krzyczała na cały głos
Ale trudno głośno krzyczeć od
Narodzin będąc głuchoniemym