Proximite - Nikt od dawna tekst piosenki (lyrics)
[Proximite - Nikt od dawna tekst piosenki lyrics]
To jest problem wiesz, dusi mnie wszechświat
Chcę złapać oddech lecz brak tu powietrza
Mam fobie, bo kłamią nawet gwiazdy
Jedyną drogę do szczęścia widzę w eutanazji
Idę szukając prawdy, idę tędy właśnie
Nadziei szablon przebijam w sercu
Odchodzę na zawsze
Zdejmuję maskę to mojej odwagi dowód
Kończąc walkę kładę się do grobu
Teraz gram jako mistrz własnej ceremonii
Nie mam majka dziś wyjątkowo
Z różańcem w dłoni
Ludzki egoizm zamieszania sprawcą
Olałem kompromis idę w stronę światła
Idę prowadzę mój tonący w cieniu orszak
Widzę wasze twarze
Oczy z których płynie rozpacz
Widzę coraz rzadziej tutaj twoją postać
Mija kolejny tydzień i wciąż trwa ten koszmar
Noc coraz bliżej i te same uschnięte kalie
Ten sam znicz ja samotny coraz bardziej
Dziś nie ma nikogo znów, wiesz to przykre
Ale dawno wyschły łzy, grób przykryły liście
Dalej myślę, czy ze mną prysnął czar mój?
Nie ma nikogo nikt od dawna
Nie patrzył w marmur
Nie czułem wtedy nic ale teraz się boję
Dzisiaj zdycham ze strachu
Wiesz to jest chore
Znikam wchłonięty przez kosmos
To jakieś fatum chcę iść prosto ostatni raz
Poczuć zapach kwiatów, ratuj
Tracę ostrość, płaczę
Biorę udział w grze chociaż
Nie jestem graczem
Czuję się źle wiec odmawiam pacierz
Chcę pokonać lęk teraz
Wiatr łamie mi kości, wiesz umieram
Lecz stoję tu nadal i nadal czekam
Chociaż księżyc podpowiada mi żebym uciekał
Mam gdzieś wasze prawa pieprze wasz kodeks
Śmierć to dla mnie awans, czas ruszyć w drogę
Zrzuciłem balast potocznie zwanym życiem
Wy z każdym dniem płaczecie coraz ciszej
To jest ten czas nie mam już siły
Krzyczeć bo to jest ten czas
By nadstawić drugi policzek
Chcę złapać oddech lecz brak tu powietrza
Mam fobie, bo kłamią nawet gwiazdy
Jedyną drogę do szczęścia widzę w eutanazji
Idę szukając prawdy, idę tędy właśnie
Nadziei szablon przebijam w sercu
Odchodzę na zawsze
Zdejmuję maskę to mojej odwagi dowód
Kończąc walkę kładę się do grobu
Teraz gram jako mistrz własnej ceremonii
Nie mam majka dziś wyjątkowo
Z różańcem w dłoni
Ludzki egoizm zamieszania sprawcą
Olałem kompromis idę w stronę światła
Idę prowadzę mój tonący w cieniu orszak
Widzę wasze twarze
Oczy z których płynie rozpacz
Widzę coraz rzadziej tutaj twoją postać
Mija kolejny tydzień i wciąż trwa ten koszmar
Noc coraz bliżej i te same uschnięte kalie
Ten sam znicz ja samotny coraz bardziej
Dziś nie ma nikogo znów, wiesz to przykre
Ale dawno wyschły łzy, grób przykryły liście
Dalej myślę, czy ze mną prysnął czar mój?
Nie ma nikogo nikt od dawna
Nie patrzył w marmur
Nie czułem wtedy nic ale teraz się boję
Dzisiaj zdycham ze strachu
Wiesz to jest chore
Znikam wchłonięty przez kosmos
To jakieś fatum chcę iść prosto ostatni raz
Poczuć zapach kwiatów, ratuj
Tracę ostrość, płaczę
Biorę udział w grze chociaż
Nie jestem graczem
Czuję się źle wiec odmawiam pacierz
Chcę pokonać lęk teraz
Wiatr łamie mi kości, wiesz umieram
Lecz stoję tu nadal i nadal czekam
Chociaż księżyc podpowiada mi żebym uciekał
Mam gdzieś wasze prawa pieprze wasz kodeks
Śmierć to dla mnie awans, czas ruszyć w drogę
Zrzuciłem balast potocznie zwanym życiem
Wy z każdym dniem płaczecie coraz ciszej
To jest ten czas nie mam już siły
Krzyczeć bo to jest ten czas
By nadstawić drugi policzek