Pyskaty - S.A.L.I.G.I.A. tekst piosenki (lyrics)
[Pyskaty - S.A.L.I.G.I.A. tekst piosenki lyrics]
To musiał być początek końca
Drzwi zamknęły sie z trzaskiem
Gdy o wschodzie słońca
Przywiedli mnie na Jego łaskę
W powietrzu wisiał odór śmierci
Widziałem ją w tłumie na pozór smutną
Poznałem ją po czerni
Plugawe twarze patrzyły na mnie czujnie
Z ich oczu wylewała sie pogarda
Najchetniej już widzieliby mnie w trumnie
Lecz po co uśmiercać ciało
Kiedy dusza jest martwa
Tak, pomyslał ten który był nad nimi
W jego sercu kiełkowało ziarno skruchy
Lecz co innego z siedmioma pozostałymi
Gdy ich pytał oni chcieli tylko mojej zguby
Panie, daj mu chwałę skończy jak niepokorni
Wpadnie w wir i utonie w odmętach glorii
Powiedział pierwszy lecz drugi
W euforii rzekł:
Dajmy mu na chleb a bądzie strzegł
Zbytków jak jaskiń w Morii
Chcecie go zniszczyć przez
Namiętność? Rzekł trzeci
Dajcie mu coś co odciśnie w jego sercu piętno
Midas miał ciężko wiem to
Ale nie masz na tym świecie
Większych pokus niż piękno niewiast
Ta, czwarty nie oponował jego słowa
Trafiły w sedno niestety
Wszyscy pamietamy Hioba
Ześlij na niego najcieższą z plag
Zazdrość kobiety
Nie, raczej pokusy podniebienia
Odparł kolejny opasły starzec
Trunki zabijają wyrzuty sumienia
A rany zostaną na całe życie jak tatuaże
Co innego szósty: Mam coś lepszego
Niż droga pijaństwa i rozpusty
Frustracja jest autodestrukcji krewną
Daj mu ją w prezencie
A ambicje strawią go od wewnątrz
Ostatni wprawił ich w zdumienie:
Daj mu serce charyzmę i talent
A szybko pozna czym jest zobojętnienie
Kiedy apatia i depresja zaczną swój taniec
Tak stałem tam pośrodku
W krzyżowym ogniu spojrzeń
Czułem na sobie ich słowa
I zdałem sobie sprawę
Że gdyby nienawiść miała postać
Mogliby mnie ukamienować
Ich Pan spojrzał na nich z góry:
Tak, wezmę po trochu z was wszystkich
I dam mu coś co będzie rodzajem mikstury
Jego brzemię bedzie nosić ślady waszych myśli
Wychodząc rzekł do mnie wśród owacji:
Podążaj zawsze tam gdzie leży prawda
Przed tobą jeszcze droga trzynastu stacji
Wyszedł lecz w powietrzu zostawił swe imię
Pasja
Drzwi zamknęły sie z trzaskiem
Gdy o wschodzie słońca
Przywiedli mnie na Jego łaskę
W powietrzu wisiał odór śmierci
Widziałem ją w tłumie na pozór smutną
Poznałem ją po czerni
Plugawe twarze patrzyły na mnie czujnie
Z ich oczu wylewała sie pogarda
Najchetniej już widzieliby mnie w trumnie
Lecz po co uśmiercać ciało
Kiedy dusza jest martwa
Tak, pomyslał ten który był nad nimi
W jego sercu kiełkowało ziarno skruchy
Lecz co innego z siedmioma pozostałymi
Gdy ich pytał oni chcieli tylko mojej zguby
Panie, daj mu chwałę skończy jak niepokorni
Wpadnie w wir i utonie w odmętach glorii
Powiedział pierwszy lecz drugi
W euforii rzekł:
Dajmy mu na chleb a bądzie strzegł
Zbytków jak jaskiń w Morii
Chcecie go zniszczyć przez
Namiętność? Rzekł trzeci
Dajcie mu coś co odciśnie w jego sercu piętno
Midas miał ciężko wiem to
Ale nie masz na tym świecie
Większych pokus niż piękno niewiast
Ta, czwarty nie oponował jego słowa
Trafiły w sedno niestety
Wszyscy pamietamy Hioba
Ześlij na niego najcieższą z plag
Zazdrość kobiety
Nie, raczej pokusy podniebienia
Odparł kolejny opasły starzec
Trunki zabijają wyrzuty sumienia
A rany zostaną na całe życie jak tatuaże
Co innego szósty: Mam coś lepszego
Niż droga pijaństwa i rozpusty
Frustracja jest autodestrukcji krewną
Daj mu ją w prezencie
A ambicje strawią go od wewnątrz
Ostatni wprawił ich w zdumienie:
Daj mu serce charyzmę i talent
A szybko pozna czym jest zobojętnienie
Kiedy apatia i depresja zaczną swój taniec
Tak stałem tam pośrodku
W krzyżowym ogniu spojrzeń
Czułem na sobie ich słowa
I zdałem sobie sprawę
Że gdyby nienawiść miała postać
Mogliby mnie ukamienować
Ich Pan spojrzał na nich z góry:
Tak, wezmę po trochu z was wszystkich
I dam mu coś co będzie rodzajem mikstury
Jego brzemię bedzie nosić ślady waszych myśli
Wychodząc rzekł do mnie wśród owacji:
Podążaj zawsze tam gdzie leży prawda
Przed tobą jeszcze droga trzynastu stacji
Wyszedł lecz w powietrzu zostawił swe imię
Pasja