Skor - Jak tu żyć tekst piosenki (lyrics)
[Skor - Jak tu żyć tekst piosenki lyrics]
Dokąd? Dokąd i po co?
Wiesz? Jak wiesz to idź mu powiedz
Siedzi tam czeka aż kurwa ktoś
Przyjdzie i mu powie
Bo on sam nie wie, z resztą
Kto kurwa z nas wie?
Posłuchaj parę słów o nim
Od lat szukał miejsca
Milczał gdy krzyczał tłum
Chciał odrobiny szczęścia by ukoić swój ból
Szukał sensu w treściach
Słów gdzie ciszy sześcian
Serce pękało w pół
A on za nic nie mógł przestać
Mówił: "Muszę przetrwać" i ufał, że się uda
Nawet gdy obłuda zamieniała w popiół cuda
A świata ułuda wpędzała go w samotność
Czuł ją tak mocno, że prawie mógł jej dotknąć
Cały czas pod prąd szedł i poszukiwał
Jedynego ogniwa które zło serc wyrywa
I powoli odkrywał wybierając szaleństwo
Taniec z poezją z zaciśniętą pętlą
Tak gonił piękno, że aż zgubił drogę
Chcesz to ci opowiem o tym jak upada człowiek
I jak zabijają fobie go w żalu i w gniewie
W obłędu powiewie, bo już sam kurwa nie wie
Jak tu żyć? Kiedy iść nie mamy
Już dokąd i po co
O czym śnić? Kiedy najgorsze
Koszmary przychodzą nocą
Jak znaleźć dziś nasz cel gdy
Wokół lśni głupców złoto
A pośród tych chwil wciąż płynie ten potok
I łzy co przestały już ufać oczom
Pisał, ciągle pisał - tak bał się świata
Że więcej nie zaufał temu który go otaczał
Skrzętnie przeistaczał ból w moc
Czasu płachtą
Nadal kochał noc jakby była jego matką
I z każdą kartką wwiercał się coraz głębiej
W zakamarki serca by znaleźć esencję
Aby poczuć więcej niż można, niż tylko to
Co rozrywało go od środka gdy padał na dno
Gdy już nie mógł brnąć dalej cicho się żegnał
I zapadał w sen tam z atramentem na rękach
By po kilku momentach zerwać
Się i pisać wciąż
Matki swego szaleństwa gdzie
Zbudował swój dom
I kochał go bardziej niż ten z dzieciństwa
Którego historię los spisał w jego bliznach
Nadal szuka wyjścia i po tylu latach
Z mianem wariata wciąż pyta się świata
Jak tu żyć? Kiedy iść nie mamy
Już dokąd i po co
O czym śnić? Kiedy najgorsze
Koszmary przychodzą nocą
Jak znaleźć dziś nasz cel gdy
Wokół lśni głupców złoto
A pośród tych chwil wciąż płynie ten potok
I łzy co przestały już ufać oczom
Jak tu żyć? Kiedy iść nie mamy
Już dokąd i po co
O czym śnić? Kiedy najgorsze
Koszmary przychodzą nocą
Jak znaleźć dziś nasz cel gdy
Wokół lśni głupców złoto
A pośród tych chwil wciąż płynie ten potok
I łzy co przestały już ufać oczom
Wiesz? Jak wiesz to idź mu powiedz
Siedzi tam czeka aż kurwa ktoś
Przyjdzie i mu powie
Bo on sam nie wie, z resztą
Kto kurwa z nas wie?
Posłuchaj parę słów o nim
Od lat szukał miejsca
Milczał gdy krzyczał tłum
Chciał odrobiny szczęścia by ukoić swój ból
Szukał sensu w treściach
Słów gdzie ciszy sześcian
Serce pękało w pół
A on za nic nie mógł przestać
Mówił: "Muszę przetrwać" i ufał, że się uda
Nawet gdy obłuda zamieniała w popiół cuda
A świata ułuda wpędzała go w samotność
Czuł ją tak mocno, że prawie mógł jej dotknąć
Cały czas pod prąd szedł i poszukiwał
Jedynego ogniwa które zło serc wyrywa
I powoli odkrywał wybierając szaleństwo
Taniec z poezją z zaciśniętą pętlą
Tak gonił piękno, że aż zgubił drogę
Chcesz to ci opowiem o tym jak upada człowiek
I jak zabijają fobie go w żalu i w gniewie
W obłędu powiewie, bo już sam kurwa nie wie
Jak tu żyć? Kiedy iść nie mamy
Już dokąd i po co
O czym śnić? Kiedy najgorsze
Koszmary przychodzą nocą
Jak znaleźć dziś nasz cel gdy
Wokół lśni głupców złoto
A pośród tych chwil wciąż płynie ten potok
I łzy co przestały już ufać oczom
Pisał, ciągle pisał - tak bał się świata
Że więcej nie zaufał temu który go otaczał
Skrzętnie przeistaczał ból w moc
Czasu płachtą
Nadal kochał noc jakby była jego matką
I z każdą kartką wwiercał się coraz głębiej
W zakamarki serca by znaleźć esencję
Aby poczuć więcej niż można, niż tylko to
Co rozrywało go od środka gdy padał na dno
Gdy już nie mógł brnąć dalej cicho się żegnał
I zapadał w sen tam z atramentem na rękach
By po kilku momentach zerwać
Się i pisać wciąż
Matki swego szaleństwa gdzie
Zbudował swój dom
I kochał go bardziej niż ten z dzieciństwa
Którego historię los spisał w jego bliznach
Nadal szuka wyjścia i po tylu latach
Z mianem wariata wciąż pyta się świata
Jak tu żyć? Kiedy iść nie mamy
Już dokąd i po co
O czym śnić? Kiedy najgorsze
Koszmary przychodzą nocą
Jak znaleźć dziś nasz cel gdy
Wokół lśni głupców złoto
A pośród tych chwil wciąż płynie ten potok
I łzy co przestały już ufać oczom
Jak tu żyć? Kiedy iść nie mamy
Już dokąd i po co
O czym śnić? Kiedy najgorsze
Koszmary przychodzą nocą
Jak znaleźć dziś nasz cel gdy
Wokół lśni głupców złoto
A pośród tych chwil wciąż płynie ten potok
I łzy co przestały już ufać oczom