Krvavy, Ozzy - Za Widnokręgiem Rozpaczy Ziemskiej tekst piosenki (lyrics)
[Krvavy, Ozzy - Za Widnokręgiem Rozpaczy Ziemskiej tekst piosenki lyrics]
Ja witam dzień, dzień wita mnie- ciemnością
To tak piękne budzić się ze świadomością, że
Słońce wybrało się na jedną z tych wędrówek
Których wieńcem jest bezgłośny pochówek
Za krańcami świata
Gdzie najchłodniejsze z wód
Wylewają się za krawędź, umykają w dół
W czeluść chmur, nieznanych firmamentów
Rozpraszając się po setkach uniwersów
A ja tkwię nad nimi i to mnie obmywa deszczem
Gdzieś też umiera słońce
Coś wyżej jest jeszcze
A może ktoś? Prawdę chciałbym poznać wreszcie
Ale nie będę żył wiecznie
W sumie całe szczęście
I choć torturuję boga, pokazując mu zbrodnie
Które sam kazał spisać
On rozsiada się wygodnie
Na ciszy nieboskłonie
Z rzędem zaszytych warg
Brakiem odpowiedzi wciąż pluje mi w twarz
I stoimy tak razem w deszczu- ja i jesień
Październik hmm choć raczej jeszcze wrzesień
I stojąc tak razem milczymy osobno
A przed nami tylko ciemniejący piekoskłon
Ktoś twierdził, że jest tu głośno, podobno
Ja słyszę i czuję tylko samotność
Za widnokręgiem ziemskiej rozpaczy
Śród szczytów czarnych jak te Karpaty
Nieśmiało unoszę powieki
Wystrzelony jak manekin z procy
Głębiny nocy są dla mnie jedynym lekiem
Jestem człowiekiem tylko
Bo aż człowiekiem byłem
Zatrzymałem się na chwilę
Gdzieś za horyzontem
Ile musi minąć jeszcze dni
Musi minąć jeszcze nocy
By poczuć tą samą słodycz
Niewidzialny dotąd dotyk
Nie do okiełznania obraz
Nie do zobaczenia przestrzeń
Wszystko co chcesz zobaczyć czai
Się za widnokręgiem
Byłem tu już kiedyś albo nie byłem nigdy
Czujesz wszystko się może zdarzyć
Nasz cień jest dziwny
Opisuję go jak mogę i już
Kończą mi się liczby
Plus minus nieskończoność
Wynik jest oczywisty bo nie rozumiem znaków
Które chciałeś mi przekazać
Wszystko zlewa mi się w jedno
Wszystko zdaje się oddalać
Taka sama kara na raz spotka
Mnie i Ciebie pewnie
Gdzie nie sięga nasz wzrok nasze
Łzy spadają z deszczem
Ta ziemia żyje dzięki nim
Nie widziałeś, nie chcesz
Nie wiem czy masz często takie sny
Niebo czarne jak dziś kończy istnieć a my
Może nie miało Cię tu być
Nie miało mnie tu być
To tak piękne budzić się ze świadomością, że
Słońce wybrało się na jedną z tych wędrówek
Których wieńcem jest bezgłośny pochówek
Za krańcami świata
Gdzie najchłodniejsze z wód
Wylewają się za krawędź, umykają w dół
W czeluść chmur, nieznanych firmamentów
Rozpraszając się po setkach uniwersów
A ja tkwię nad nimi i to mnie obmywa deszczem
Gdzieś też umiera słońce
Coś wyżej jest jeszcze
A może ktoś? Prawdę chciałbym poznać wreszcie
Ale nie będę żył wiecznie
W sumie całe szczęście
I choć torturuję boga, pokazując mu zbrodnie
Które sam kazał spisać
On rozsiada się wygodnie
Na ciszy nieboskłonie
Z rzędem zaszytych warg
Brakiem odpowiedzi wciąż pluje mi w twarz
I stoimy tak razem w deszczu- ja i jesień
Październik hmm choć raczej jeszcze wrzesień
I stojąc tak razem milczymy osobno
A przed nami tylko ciemniejący piekoskłon
Ktoś twierdził, że jest tu głośno, podobno
Ja słyszę i czuję tylko samotność
Za widnokręgiem ziemskiej rozpaczy
Śród szczytów czarnych jak te Karpaty
Nieśmiało unoszę powieki
Wystrzelony jak manekin z procy
Głębiny nocy są dla mnie jedynym lekiem
Jestem człowiekiem tylko
Bo aż człowiekiem byłem
Zatrzymałem się na chwilę
Gdzieś za horyzontem
Ile musi minąć jeszcze dni
Musi minąć jeszcze nocy
By poczuć tą samą słodycz
Niewidzialny dotąd dotyk
Nie do okiełznania obraz
Nie do zobaczenia przestrzeń
Wszystko co chcesz zobaczyć czai
Się za widnokręgiem
Byłem tu już kiedyś albo nie byłem nigdy
Czujesz wszystko się może zdarzyć
Nasz cień jest dziwny
Opisuję go jak mogę i już
Kończą mi się liczby
Plus minus nieskończoność
Wynik jest oczywisty bo nie rozumiem znaków
Które chciałeś mi przekazać
Wszystko zlewa mi się w jedno
Wszystko zdaje się oddalać
Taka sama kara na raz spotka
Mnie i Ciebie pewnie
Gdzie nie sięga nasz wzrok nasze
Łzy spadają z deszczem
Ta ziemia żyje dzięki nim
Nie widziałeś, nie chcesz
Nie wiem czy masz często takie sny
Niebo czarne jak dziś kończy istnieć a my
Może nie miało Cię tu być
Nie miało mnie tu być