Kuba Knap, Bilon - Teoria Kolorów tekst piosenki (lyrics)
[Kuba Knap, Bilon - Teoria Kolorów tekst piosenki lyrics]
I kiedy mówię zieleń mam nadzieję
Że olejesz pierwsze skojarzenie
Sam nieraz nei jestem pewien
Że ten pozbiera, kto zasieje
Stary schemat - akcja, efekt
Życie to najważniejsze z płócien
Jakie barwy masz w palecie?
I których najlepiej użyć?
Każde słowo kolor ma, i emocja też
Co za dzieciaka wsiąka w nas
Musi się później rozlać gdzieś
Więc albo próby i błędy albo
Chodź pomaluj mój świat
Tak łatwo się można zniechęcić
Bo niegdy nie będziesz carte balche miał
Ekspresjonizm, wiesz co robić
Tylko musisz słuchać środka
Recenzenci pieprzyć będą
Z tym sie twoja twórczość spotka
Recenzeni będą pieprzyć
Żeby zbrzydzić ci tę drogę
Prędzej ucho sobie utnę niż
Położę je po sobie
Dzieła życia nie skonczę jescze dzisiaj
I wiem, że musi trząść się
By powstał nowy odcień
Czego wzdychasz? ludzie małej wiary
Kończą z szarym szkicem
Zatem życzę zdrówka, szczęścia, pomyślności
Uczeń przerasta mistrza
Człowiek to ciągły zdobywca
Lista kolorów długa jak wisła
Nie wiem jak widzi to daltonista
Beż - nie bierze udziału
Róż- jakoś tak za różowy
Zielony nadzieją, bo co mi
Zostało, czerwony aż płonie
A czarny jest skałą
I kiedy przyjdą dni bezbarwne, przestań
Kolorów musisz szukać w secach i w wersach
Znam ten stan i wiem sam jak jest tak
Po przejściach
Którędy wyjście jest do wejścia?
Rodzisz się kartką papieru
Barw możesz używać wielu
Energia biała i czarna
Człowieinu, biały rozświetla
Czerń chowa w cieniu
Pare zielonych w portfelu
Czerwone liście jesienią
Błękitne wody umysłu się leją
Trzeba też być jak kameleon
Bywa, że widzę dźwięki, słysze obrazy barwne
Cieszę się życiem i koloruję wszystko
Co białe i czarne
Wszystko co naturalne
Nie przeciwstawiaj naturze
Wiercę panton wyobraźni
By w mózgu zrobić ci burzę
Że olejesz pierwsze skojarzenie
Sam nieraz nei jestem pewien
Że ten pozbiera, kto zasieje
Stary schemat - akcja, efekt
Życie to najważniejsze z płócien
Jakie barwy masz w palecie?
I których najlepiej użyć?
Każde słowo kolor ma, i emocja też
Co za dzieciaka wsiąka w nas
Musi się później rozlać gdzieś
Więc albo próby i błędy albo
Chodź pomaluj mój świat
Tak łatwo się można zniechęcić
Bo niegdy nie będziesz carte balche miał
Ekspresjonizm, wiesz co robić
Tylko musisz słuchać środka
Recenzenci pieprzyć będą
Z tym sie twoja twórczość spotka
Recenzeni będą pieprzyć
Żeby zbrzydzić ci tę drogę
Prędzej ucho sobie utnę niż
Położę je po sobie
Dzieła życia nie skonczę jescze dzisiaj
I wiem, że musi trząść się
By powstał nowy odcień
Czego wzdychasz? ludzie małej wiary
Kończą z szarym szkicem
Zatem życzę zdrówka, szczęścia, pomyślności
Uczeń przerasta mistrza
Człowiek to ciągły zdobywca
Lista kolorów długa jak wisła
Nie wiem jak widzi to daltonista
Beż - nie bierze udziału
Róż- jakoś tak za różowy
Zielony nadzieją, bo co mi
Zostało, czerwony aż płonie
A czarny jest skałą
I kiedy przyjdą dni bezbarwne, przestań
Kolorów musisz szukać w secach i w wersach
Znam ten stan i wiem sam jak jest tak
Po przejściach
Którędy wyjście jest do wejścia?
Rodzisz się kartką papieru
Barw możesz używać wielu
Energia biała i czarna
Człowieinu, biały rozświetla
Czerń chowa w cieniu
Pare zielonych w portfelu
Czerwone liście jesienią
Błękitne wody umysłu się leją
Trzeba też być jak kameleon
Bywa, że widzę dźwięki, słysze obrazy barwne
Cieszę się życiem i koloruję wszystko
Co białe i czarne
Wszystko co naturalne
Nie przeciwstawiaj naturze
Wiercę panton wyobraźni
By w mózgu zrobić ci burzę