Rover - Jednorożec tekst piosenki (lyrics)
[Rover - Jednorożec tekst piosenki lyrics]
Zabiłem wszystko, co czułem
Z tego wszystkiego i tak chuj zrozumiesz
Jak cię okłamuje, to też czujesz?
Serce wieszam na fortepianowej strunie
Siadam w kuchni, odkręcam kurek
Paznokcie wbijam pod skórę i drapię
Za oknem świat się zatrzymał
W chwilowej pauzie
Lot gołębia na stop klatce
Pierwszy raz rzygam krwią
Ślinę spluwam na parkiet
Zaraz zasnę, jestem wśród drzew
Mgła oplata ciało, rosa wsiąka w koszulkę
Nade mną niebo
Czytam gwiazdy jak interpunkcje
Bo nie są dla mnie niczym
Więcej niż tylko punktem
Zaświat, a w twarz świat się zaśmiał
Czekam na spotkanie z duszą
Póki nie jest martwa
Mówią, że po śmierci zobaczysz ją naprawdę
Taka personifikacja pragnień
Słysze szum liści, wiatr tłumi dźwięk
Światło jego ciała niszczy cień
Nieskazitelna biel
I tylko ja wiem jakie ma znaczenie
Pamiętasz, mówiłaś że to ostatnie
Z moich wcieleń
Jednorożec i mam biec pośród sideł
Na przekór myśliwym co napinają cięciwę
Ideały są wieczne jeżeli wierze w nie i żyję
Odbierzesz mi wiarę tylko
Jeśli Mnie zabijesz!
Dziwny jest ten dziwny jest ten
Dziwny jest ten dziwny jest ten świat
Wyłamujesz zamek w drzwiach od kuchni
Otwierasz okno
A powietrze miesza się z gazem
Nerwy posypały fundament konstrukcji
I krzyczysz w panice
Że bym dał radę! Wrócić… słyszę Twój szloch
Mchem porosły labirynt bez wyjścia
Zbieram korale z pajęczyn
Krople zostawiam wśród traw
Ideały nie umierają po śmierci
Na liściach ślady bieli
Jak krwi którą zostawia
Wszystko czego dotknie
Nosi część jego w sobie
Wspominałaś często, że mam coś co sprawia
Że ludzie obojętnie nie potrafią
Przejść obok mnie
Jednorożec, na chorych los panaceum
Choć za życia poszło za Mną tak niewielu
Dla wielu zbyt bliski
By rozumieli outsiderów
Dlatego własna psychika może oznaczać czeluść
Otchłań, w której lecę bez steru
Dzierżąc miecz jako pióro
Tarczą kartka papieru
Pokaż mi wyjście, widzę światło w tunelu
Jeśli kiedyś mnie wezwiesz
Moją ksywę przeliteruj
R - raz w życiu zwątpiłem - Ratzinger
O – odkręcam życie jak Twist Oliver
V – veto, się nie zgadza Vendetta
E do R – słyszę śpiew syren, erka
Dziwny jest ten dziwny jest ten
Dziwny jest ten dziwny jest ten świat
Dziwny jest ten dziwny jest ten
Dziwny jest ten dziwny jest ten świat
Dziwny jest ten dziwny jest ten świat
Z tego wszystkiego i tak chuj zrozumiesz
Jak cię okłamuje, to też czujesz?
Serce wieszam na fortepianowej strunie
Siadam w kuchni, odkręcam kurek
Paznokcie wbijam pod skórę i drapię
Za oknem świat się zatrzymał
W chwilowej pauzie
Lot gołębia na stop klatce
Pierwszy raz rzygam krwią
Ślinę spluwam na parkiet
Zaraz zasnę, jestem wśród drzew
Mgła oplata ciało, rosa wsiąka w koszulkę
Nade mną niebo
Czytam gwiazdy jak interpunkcje
Bo nie są dla mnie niczym
Więcej niż tylko punktem
Zaświat, a w twarz świat się zaśmiał
Czekam na spotkanie z duszą
Póki nie jest martwa
Mówią, że po śmierci zobaczysz ją naprawdę
Taka personifikacja pragnień
Słysze szum liści, wiatr tłumi dźwięk
Światło jego ciała niszczy cień
Nieskazitelna biel
I tylko ja wiem jakie ma znaczenie
Pamiętasz, mówiłaś że to ostatnie
Z moich wcieleń
Jednorożec i mam biec pośród sideł
Na przekór myśliwym co napinają cięciwę
Ideały są wieczne jeżeli wierze w nie i żyję
Odbierzesz mi wiarę tylko
Jeśli Mnie zabijesz!
Dziwny jest ten dziwny jest ten
Dziwny jest ten dziwny jest ten świat
Wyłamujesz zamek w drzwiach od kuchni
Otwierasz okno
A powietrze miesza się z gazem
Nerwy posypały fundament konstrukcji
I krzyczysz w panice
Że bym dał radę! Wrócić… słyszę Twój szloch
Mchem porosły labirynt bez wyjścia
Zbieram korale z pajęczyn
Krople zostawiam wśród traw
Ideały nie umierają po śmierci
Na liściach ślady bieli
Jak krwi którą zostawia
Wszystko czego dotknie
Nosi część jego w sobie
Wspominałaś często, że mam coś co sprawia
Że ludzie obojętnie nie potrafią
Przejść obok mnie
Jednorożec, na chorych los panaceum
Choć za życia poszło za Mną tak niewielu
Dla wielu zbyt bliski
By rozumieli outsiderów
Dlatego własna psychika może oznaczać czeluść
Otchłań, w której lecę bez steru
Dzierżąc miecz jako pióro
Tarczą kartka papieru
Pokaż mi wyjście, widzę światło w tunelu
Jeśli kiedyś mnie wezwiesz
Moją ksywę przeliteruj
R - raz w życiu zwątpiłem - Ratzinger
O – odkręcam życie jak Twist Oliver
V – veto, się nie zgadza Vendetta
E do R – słyszę śpiew syren, erka
Dziwny jest ten dziwny jest ten
Dziwny jest ten dziwny jest ten świat
Dziwny jest ten dziwny jest ten
Dziwny jest ten dziwny jest ten świat
Dziwny jest ten dziwny jest ten świat