W.E.N.A. - Intruz tekst piosenki (lyrics)
[W.E.N.A. - Intruz tekst piosenki lyrics]
Wielką zdobyczą na drodze walki z prawem
Przemijania wydaje mi się utrwalanie żywego
Głosu ludzkiego na taśmie, przekazywanie go
Przyszłości nie w symbolu litery, ale
W brzmieniu żywym
W drganiu strun głosowych możność
Usłyszenia myśli człowieka wypowiedzianych
Jego głosem z głębiny przeminionego, jest
Czymś co staje się możliwe
Co się urzeczywistnia
Dawno nie nagrywałem, czułem
Że muszę odejść na trochę
Dalej chcą mnie znaleźć, cóż
Nie przyjmuję nowych zaproszeń
Żadnych ofert za grosze, wątpię
Że zagoszczę u Ciebie
W mieście, gdzie mały jest procent tych
Którzy ze swoich głów zdejmują klosze
Milczenie jest złotem
Pierdolę milczenie i to jest mój protest
Nie pytaj mnie kto jest prosem
Ani o to co do stołu wnoszę
Wątpię, że kiedyś się dowiesz
Bo jestem tą groteską zmęczony
Trochę i nie musisz się
Utożsamiać, ale to doceń, okej?
(okej?) może straciłem przekaz
A może po prostu przestałeś rozumieć
Skąd mam to wiedzieć
Dawno już nie pytałeś co u mnie
Nie widziałeś co umiem
Nie słuchałeś jak mówię ja byłem pewny
Że przyjdzie moment kiedy się w
Końcu ode mnie odsuniesz
Przyjaźń tu jest sztuczna jak nigdzie
Chcesz to idź szukać gdzie indziej
Daj mi szacunek jak po niego przyjdę
Poza nim reszta to biznes, widzę
Jak zamienia prawdę na liczbę, śledzę go
Wnikliwie, raz dasz mu siebie
Nigdy się nie wyrwiesz
Nie pytaj dlaczego nie szukam dla
Siebie stąd drogi odwrotu
Nie gonię za podium
Jedyne co chciałbym dogonić to spokój
Dosyć ucieczek i dosyć powrotów
Nie wiem czy dalej jestem
Tamtym kolesiem spod bloku
Bo kiedy mijam kolesi spod bloku
Nic mnie z nimi nie łączy prócz skoków
Nic mnie z nimi nie łączy prócz roku
Kiedy paliłem codziennie
A psy spisywały protokół
Nie pasuje do tamtych miejsc
Popadam w depresję, kiedy wokół
Mnie traci sens
To co od lat było najważniejsze
Mówili rób to co umiesz najlepiej
Znowu samemu się snuję po mieście
Nikt nie powiedział
Że to co robię rujnuje doszczętnie
Mówili, rób to co umiesz najlepiej, znowu
Samemu się snuję po mieście
Później odeśpię i wrócę po więcej
Nie czuję się sobą już od dawna
Jestem tylko tym co słowo
Za sobą zostawia, nie sądzę, że
Mogę o tym swobodnie rozmawiać
Swobodnie rozmawiać i widzę tylko
Jedno wyjście skurwysynu
Nie czuję się sobą już od dawna
Jestem tylko tym co słowo
Za sobą zostawia, nie sądzę, że
Mogę o tym swobodnie rozmawiać
Swobodnie rozmawiać i widzę tylko
Jedno wyjście skurwysynu
Przemijania wydaje mi się utrwalanie żywego
Głosu ludzkiego na taśmie, przekazywanie go
Przyszłości nie w symbolu litery, ale
W brzmieniu żywym
W drganiu strun głosowych możność
Usłyszenia myśli człowieka wypowiedzianych
Jego głosem z głębiny przeminionego, jest
Czymś co staje się możliwe
Co się urzeczywistnia
Dawno nie nagrywałem, czułem
Że muszę odejść na trochę
Dalej chcą mnie znaleźć, cóż
Nie przyjmuję nowych zaproszeń
Żadnych ofert za grosze, wątpię
Że zagoszczę u Ciebie
W mieście, gdzie mały jest procent tych
Którzy ze swoich głów zdejmują klosze
Milczenie jest złotem
Pierdolę milczenie i to jest mój protest
Nie pytaj mnie kto jest prosem
Ani o to co do stołu wnoszę
Wątpię, że kiedyś się dowiesz
Bo jestem tą groteską zmęczony
Trochę i nie musisz się
Utożsamiać, ale to doceń, okej?
(okej?) może straciłem przekaz
A może po prostu przestałeś rozumieć
Skąd mam to wiedzieć
Dawno już nie pytałeś co u mnie
Nie widziałeś co umiem
Nie słuchałeś jak mówię ja byłem pewny
Że przyjdzie moment kiedy się w
Końcu ode mnie odsuniesz
Przyjaźń tu jest sztuczna jak nigdzie
Chcesz to idź szukać gdzie indziej
Daj mi szacunek jak po niego przyjdę
Poza nim reszta to biznes, widzę
Jak zamienia prawdę na liczbę, śledzę go
Wnikliwie, raz dasz mu siebie
Nigdy się nie wyrwiesz
Nie pytaj dlaczego nie szukam dla
Siebie stąd drogi odwrotu
Nie gonię za podium
Jedyne co chciałbym dogonić to spokój
Dosyć ucieczek i dosyć powrotów
Nie wiem czy dalej jestem
Tamtym kolesiem spod bloku
Bo kiedy mijam kolesi spod bloku
Nic mnie z nimi nie łączy prócz skoków
Nic mnie z nimi nie łączy prócz roku
Kiedy paliłem codziennie
A psy spisywały protokół
Nie pasuje do tamtych miejsc
Popadam w depresję, kiedy wokół
Mnie traci sens
To co od lat było najważniejsze
Mówili rób to co umiesz najlepiej
Znowu samemu się snuję po mieście
Nikt nie powiedział
Że to co robię rujnuje doszczętnie
Mówili, rób to co umiesz najlepiej, znowu
Samemu się snuję po mieście
Później odeśpię i wrócę po więcej
Nie czuję się sobą już od dawna
Jestem tylko tym co słowo
Za sobą zostawia, nie sądzę, że
Mogę o tym swobodnie rozmawiać
Swobodnie rozmawiać i widzę tylko
Jedno wyjście skurwysynu
Nie czuję się sobą już od dawna
Jestem tylko tym co słowo
Za sobą zostawia, nie sądzę, że
Mogę o tym swobodnie rozmawiać
Swobodnie rozmawiać i widzę tylko
Jedno wyjście skurwysynu