W.E.N.A. - Dookoła tekst piosenki (lyrics)
[W.E.N.A. - Dookoła tekst piosenki lyrics]
Dookoła wciąż widzisz to
Dookołą widzę wiele spojrzeń
Pełnych nienawiści
Stłumiony gniew najbliższych
Czas monotematyczny, minuty, godziny, dni
Złudzenia znikły
Pośrodku my, niezrozumiani, wciąż bez ambicji
Pozbawieni możliwości rozwoju
Żyjąc pod wpływem presji trudności wyboru
Pogrążeni w bezsilności
Bez wizji na przyszłość
Tak wyszło, zbyt wielu widzi tak blisko
Brak celu, brak marzeń, autodestrukcja
Miłość stanowi coś
Na czym nie warto się skupiać
Dużo strachu i cierpienia na ulicach
A z biegiem czasu niewiele
Się zmienia na ulicach
Stagnacja, to co masz, musi Ci wystarczać
Nikt tutaj nie szuka współczucia ani wsparcia
Serca twarde jak asfalt i marmur
W realiach pełnych kłamstwa
Poszukujemy valium
Żyjemy na marginesie społecznym
Bez dobrych intencji
Na to nie naniesiesz korekty
Ślady ingerencji władzy
Która chce nas wytępić
Bo nie akceptujemy odpowiednich dyrektyw
Bezskuteczne szukamy stąd wyjścia
Perspektywy są zamknięte jak
Obrazki w komiksach
Bezradność zwykle rodzi agresję
Spokojna egzystencja rodzina i szczęście
Tutaj sny rzadko pokrywają realia
Choć czasami dają złudzenie
Że mają mezalians
Setki twarzy, jeden powtarzalny scenariusz
Wszyscy kończą tu podobnie
Zrozum i nie zwariuj
Nieletnie matki, niemowlęta bez ojców
Ci sami narkomani wracający z detoksu
Płyty z wosku i te z szarego betonu
Kocham to miejsce, zawsze kiedy
Wracam do domu, ty też?
Ten sam stan od urodzenia
Od zawsze bylem z Bielan
Patrzę na otoczenie, jak szybko wykoleja
Mój blok pewnie przypomina twój do złudzenia
Te same klatki, taka samą windę otwierasz
Też chcę się wydostać na wyższy etap
Znam ten syf
Ale nie chce się go dziś wyrzekać
To znajome uczucie, blokowiska są trute
Jak mamy żyć inaczej
Nie próbując stąd uciec?
Też chciałbym stąd swoich ludzi zabrać
Tutaj ufa się raz, nikt
Nie daje drugich szans, brat
Z dala od szczęścia, świat w naszych rękach
To szlak do zatracenia
Pozbawiony człowieczeństwa
Dookołą widzę wiele spojrzeń
Pełnych nienawiści
Stłumiony gniew najbliższych
Czas monotematyczny, minuty, godziny, dni
Złudzenia znikły
Pośrodku my, niezrozumiani, wciąż bez ambicji
Pozbawieni możliwości rozwoju
Żyjąc pod wpływem presji trudności wyboru
Pogrążeni w bezsilności
Bez wizji na przyszłość
Tak wyszło, zbyt wielu widzi tak blisko
Brak celu, brak marzeń, autodestrukcja
Miłość stanowi coś
Na czym nie warto się skupiać
Dużo strachu i cierpienia na ulicach
A z biegiem czasu niewiele
Się zmienia na ulicach
Stagnacja, to co masz, musi Ci wystarczać
Nikt tutaj nie szuka współczucia ani wsparcia
Serca twarde jak asfalt i marmur
W realiach pełnych kłamstwa
Poszukujemy valium
Żyjemy na marginesie społecznym
Bez dobrych intencji
Na to nie naniesiesz korekty
Ślady ingerencji władzy
Która chce nas wytępić
Bo nie akceptujemy odpowiednich dyrektyw
Bezskuteczne szukamy stąd wyjścia
Perspektywy są zamknięte jak
Obrazki w komiksach
Bezradność zwykle rodzi agresję
Spokojna egzystencja rodzina i szczęście
Tutaj sny rzadko pokrywają realia
Choć czasami dają złudzenie
Że mają mezalians
Setki twarzy, jeden powtarzalny scenariusz
Wszyscy kończą tu podobnie
Zrozum i nie zwariuj
Nieletnie matki, niemowlęta bez ojców
Ci sami narkomani wracający z detoksu
Płyty z wosku i te z szarego betonu
Kocham to miejsce, zawsze kiedy
Wracam do domu, ty też?
Ten sam stan od urodzenia
Od zawsze bylem z Bielan
Patrzę na otoczenie, jak szybko wykoleja
Mój blok pewnie przypomina twój do złudzenia
Te same klatki, taka samą windę otwierasz
Też chcę się wydostać na wyższy etap
Znam ten syf
Ale nie chce się go dziś wyrzekać
To znajome uczucie, blokowiska są trute
Jak mamy żyć inaczej
Nie próbując stąd uciec?
Też chciałbym stąd swoich ludzi zabrać
Tutaj ufa się raz, nikt
Nie daje drugich szans, brat
Z dala od szczęścia, świat w naszych rękach
To szlak do zatracenia
Pozbawiony człowieczeństwa