Zero - 01011 tekst piosenki (lyrics)
[Zero - 01011 tekst piosenki lyrics]
Ten świat dla zabawy się pławi w neonach
(się pławi w neonach)
Tym dawno już dławi się nawet Holonyak
(już nawet Holonyak)
To ziemia? - a może jej blady hologram
(blady holograaaaam)
Zaczynam się martwić, że zgaśnie jak Nova
(już gaśnie jak Nova)
A kiedy poleci, poczujesz spadanie
Mam kwaśną jak deszcze mimikę
I nawet jeżeli śmiejemy się stale
- gdzieś na dnie -
Wyczuwam już zbiorową kapitulację
Te ciała zbyt kruche i białe
Powoli się sypią jak piasek
Ich słabi bogowie i miasta bez marzeń
Pasterze bez owiec, a gonią za stadem
Sam lecę jak kadet masz człowieka małpę
Zakładam skafander magnetofon wciąga taśmę
Znów wpadam w pułapkę
Gdy z tłumionych pragnień fundują wyznanie
W fazie głęboko eksperymentalnej
Jak Livin Theatre i Manson Family
Ja wchodzę niedbale jak Ya Ho Wa 13
Na drugie Aquarian, u źródeł jak hipis
Sto zatrutych studni na środku pustyni
To kusi naiwnych - ale brak alternatywy
Boga nie poznasz jak pomiędzy nimi
Przechadza się od tak, bagażem przybity
01 011 jak puls te kody trwonią twoją wolę
Ale zwodzą cię znów
Oczy na szyjach miękkich łodyg
Łamie odwyk od snu
Dzieci nadprzyrodzonych nocy przeczulone
Na ból
To same pasma złudzeń jak
Holly Mountain - czujesz?
Jeden to zdoła unieść, inny się oskalpuje
W imię Molocha ludzie składają wota z sumień
Możesz się chować w tłumie
Sprawa jest prosta shoegaze
Ponoć na obraz, ale gdzieś podobieństwo ginie
Zbieżne jak wachlarz zalet
Z towarem pchanym w żyłę
I nie masz Guru, a siunjata jak po ketaminie
Opium dla ludu, to bogowie obracani wniwecz
Znów lewy na prawej, a prawy na lewej
I lecę po gorzką, bo w inną nie wierzę
Raz widzę sam podmiot, to znów orzeczenie
Już orzekam wszystko - no, poza istnieniem
Już poza istnieniem - mane tekel fares - ej
I tego nie zdejmie z siebie
Człowiek zdjęty strachem - nie!
Mam oczy niebieskie jak to plemię
U Kubina - śnię sny jak Patera
Niszczę wszystko jak Herkules Bell
To heavy metal: era kolorowych reklam - ster
Jak karuzela z piekła, seans - mało happy end
01 011 jak puls te kody trwonią twoją wolę
Ale zwodzą cię znów
Oczy na szyjach miękkich łodyg
Łamie odwyk od snu
Dzieci nadprzyrodzonych nocy przeczulone
Na ból
(się pławi w neonach)
Tym dawno już dławi się nawet Holonyak
(już nawet Holonyak)
To ziemia? - a może jej blady hologram
(blady holograaaaam)
Zaczynam się martwić, że zgaśnie jak Nova
(już gaśnie jak Nova)
A kiedy poleci, poczujesz spadanie
Mam kwaśną jak deszcze mimikę
I nawet jeżeli śmiejemy się stale
- gdzieś na dnie -
Wyczuwam już zbiorową kapitulację
Te ciała zbyt kruche i białe
Powoli się sypią jak piasek
Ich słabi bogowie i miasta bez marzeń
Pasterze bez owiec, a gonią za stadem
Sam lecę jak kadet masz człowieka małpę
Zakładam skafander magnetofon wciąga taśmę
Znów wpadam w pułapkę
Gdy z tłumionych pragnień fundują wyznanie
W fazie głęboko eksperymentalnej
Jak Livin Theatre i Manson Family
Ja wchodzę niedbale jak Ya Ho Wa 13
Na drugie Aquarian, u źródeł jak hipis
Sto zatrutych studni na środku pustyni
To kusi naiwnych - ale brak alternatywy
Boga nie poznasz jak pomiędzy nimi
Przechadza się od tak, bagażem przybity
01 011 jak puls te kody trwonią twoją wolę
Ale zwodzą cię znów
Oczy na szyjach miękkich łodyg
Łamie odwyk od snu
Dzieci nadprzyrodzonych nocy przeczulone
Na ból
To same pasma złudzeń jak
Holly Mountain - czujesz?
Jeden to zdoła unieść, inny się oskalpuje
W imię Molocha ludzie składają wota z sumień
Możesz się chować w tłumie
Sprawa jest prosta shoegaze
Ponoć na obraz, ale gdzieś podobieństwo ginie
Zbieżne jak wachlarz zalet
Z towarem pchanym w żyłę
I nie masz Guru, a siunjata jak po ketaminie
Opium dla ludu, to bogowie obracani wniwecz
Znów lewy na prawej, a prawy na lewej
I lecę po gorzką, bo w inną nie wierzę
Raz widzę sam podmiot, to znów orzeczenie
Już orzekam wszystko - no, poza istnieniem
Już poza istnieniem - mane tekel fares - ej
I tego nie zdejmie z siebie
Człowiek zdjęty strachem - nie!
Mam oczy niebieskie jak to plemię
U Kubina - śnię sny jak Patera
Niszczę wszystko jak Herkules Bell
To heavy metal: era kolorowych reklam - ster
Jak karuzela z piekła, seans - mało happy end
01 011 jak puls te kody trwonią twoją wolę
Ale zwodzą cię znów
Oczy na szyjach miękkich łodyg
Łamie odwyk od snu
Dzieci nadprzyrodzonych nocy przeczulone
Na ból