Lukasyno, Justyna Porzezińska - Brzeg tekst piosenki (lyrics)

Ciepłą nocą na balkonie w dali granit
Nieba leżę patrzę w gwiazdy
Blask latarni na twarz rzuca cień
Płomień świecy obok ledwie tańczy
Dzisiaj jesteś jutro nie ma cię
Podmuch wiatru kruche życie gaśnie
W głowie plany na kolejny dzień gdy
Twój asfalt szum ulicy drażni
Chciałbym móc spokojnie wyspać się wypoczętym
Rano wstać do pracy
Ze zmęczenia w nocy budzę się
Na krawędzi dachu jak lunatyk
Znowu wena pochłonęła mnie me demony
Nucą w środku nocy
Pragnę już uwolnić od nich się
Przestać pisać mydlić swoje oczy
Bracie! Obydwaj dobrze wiemy że na
Sukces nie mam tutaj szansy
Od początku w cieniu sceny lecz
Moim żaglom nieprzychylne wiatry
Nie odmówią mi talentu gdzieś
Dawno temu porzuciłem zazdrość
Czuję bicie tych wrażliwych serc pada
Deszcz na płonące kartki
Bieg po lajki oglądalność popularność co
Dziś jest miarą zwycięstwa?
Zwykłe kalki co ma wartość co dasz
Nad to prywatność nad przekaz cenniejsza
Ma ambicja nie pozwala cofać się pisać
O tym co jest oczywiste
Mogą dzisiaj znienawidzić mnie tamten
Chłopak został na boisku
Zbyt dumny by iść po
Najmniejszej linii oporu
Zbyt dumny by być jednym z nich
Gdybym wyrzekł się siebie
Posypał głowę popiołem żył dalej jak mim
Wolę płynąć w nieznaną dal niż w filmie
Ich grać główną rolę pierdolę ich film
Zostajesz przeczytać napisy końcowe nie
Ma mnie w nich

Jeżeli nie dotrę do brzegu
Wysłuchaj fal ostatnią godzinę
Potem wspomnij mnie jako tego
Co popłynął w dal
Le poete asassine poete assassine
W nieznaną dal
(w nieznaną dal) Le poete assassine
Jeśli nie dotrę do brzegu wysłuchaj fal
(Jeszcze przez chwilę)
Potem wspomnij mnie jako tego
Co popłynął w dal
Le poete asassine poete assassine
W nieznaną dal Le poete
Assassine poete assassine

Czasem jest mi szczerze wstyd miałem
W sobie wiele arogancji
Uprzejmością wolę dzielić się nie to
Nie nie oczekuję łaski
Z niektórymi nie po drodze mi
Nie szanuję pustej nonszalancji
Zapamiętaj za swoimi w dym nawet
Wtedy gdy nie mają racji
Zagrożenie dla społeczeństwa mówią choć
Agresja często tylko maską
Widzę błędy rodzicielstwa braku czasu
Nie zastąpisz edukacją
Wkładem pracy zrozumienia uczuć serca już
Od dziecka charaktery kształcąc
Chcę wychować moje dzieci ucząc dobra
Odporności na wszechobecne draństwo
Nigdy więcej nie ukoję się zniosę głód
Ale w sercu pustki nie
Na mej duszy dziś topnieje lód mam dla
Kogo z nimi idę dokąd chcę
Czuję wciąż ciemnej klatki chłód i ucieczki
Z domu pod schodami sen
Ściany bloku wygłuszały łzy i ból do
Dziś podświadomie do przemocy wstręt
W moim życiu więcej zimy niż lata miejsca
W czasie do których wciąż wracam
Ślady na śniegu jak mapa wiodą
Z powrotem ofiarę do kata
Więzy goryczy rozplatam nie
Gaśnie zapał zadra
W pamięci zostanie na zawsze
Co wieczór przeglądam się w ostrzu noża i
Kładę go pod poduszkę nim zasnę
Echo przeszłości odbija ból duszy wczoraj
Znów miesza się z jutrem
Stoję u ujścia rzeki ta
Podświadomie tęskni za źródłem
W tych samych słowach przestawiam litery
Wracają myśli przesiąknięte smutkiem
Wyzwalam melodię na strunach emocje poruszyć
Chcę niczym dźwięk lutni
Wierzę po dziś dzień że pasja ocali
Tych którzy talentom swe dusze oddali
I piszę te wiersze jak Apolinary
Obrazy słowami Salvador Dali

Jeżeli nie dotrę do brzegu
Wysłuchaj fal ostatnią godzinę
Potem wspomnij mnie jako tego
Co popłynął w dal
Le poete asassine poete assassine
W nieznaną dal
(w nieznaną dal) Le poete assassine
Jeśli nie dotrę do brzegu wysłuchaj fal
(Jeszcze przez chwilę)
Potem wspomnij mnie jako tego
Co popłynął w dal
Le poete asassine poete assassine
W nieznaną dal Le poete
Assassine poete assassine